فرهنگ خشونت خانگی علیه زنان با تأکید بر نقش پلیس در کاهش آن

این مقاله با استفاده از داده هایی که از یک تحقیق کیفی در مورد خشونت علیه زنان به دست آمده است، بر آن است تا تجربه زیسته و تصور زنان را نسبت به انواع خشونت خانگی، علت های آن و نقش سیستم عدالت کیفری، قانون و پلیس در برخورد با خشونت های خانگی تبیین و ترسیم کند. این پژوهش براساس مصاحبه های عمیق و نیمه ساختاریافته با 50 زن متأهل 63-18 ساله در تهران صورت گرفته است و فاقد قابلیت تعمیم آماری می باشد. یافته های تحقیق حاکی از آن است که اگرچه زنان خشونت های خانگی را امری به شدّت ناپسند و آسیب رسان می دانند، اما بیشتر آن را مسئله ای شخصی و خصوصی تلقی می کنند. از طرفی زنان خشونت علیه خود را امری اجتناب ناپذیر نمی دانند، بلکه بر این باورند که با تغییر در قوانین و سیستم های فرهنگی که مردسالاری را مورد حمایت قرار می دهد، می توان از خشونت های خانگی که به طور عمده در متن مناسبات قدرتی و نابرابری زنان و مردان تعریف می شود، اجتناب کرد. زنان بر این باورند که حاکمیت مردسالاری بر دستگاه های قانونی و اجرایی مانع از برخورد با خشونت های خانگی می گردد. نتایج تحقیق در این راستا قابل تفسیر است که خشونت های خانگی به سهولت قابل پیگرد قانونی نمی باشد، مگر آن که قربانیان خشونت عزم خود را در جهت پیگیری قانونی جزم کنند و از طرفی، قانون گذار نیز خشونت های خانگی را جرم تلقی کند و برای خاطیان و مجرمان تنبیه مناسبی را در نظر گیرد.